Գայանե Բրեյովայի «Պանայեխալի» ռեստորանի հայեցակարգի հիմքում, որը փոխարինեց հայտնի «Նա լեստնիցե» սրճարանը, առաջին իսկապես դինամիկ միջմշակութային գաստրոնոմիկ նախագծի ստեղծման գաղափարն էր՝ պատմություններ, կերպարներ ու աշխարհի տարբեր ծայրերից համեր միավորելու ցանկությունը:

Սկսելով աշխատանքը «Պանայեխալի»-ի ինտերիերի վրա՝ ստուդիան անմիջապես ստեղծեց էկլեկտիկ հարթակ՝ արտացոլելով այս նախագծի շրջանակում միավորված մեծ թվով «ներգաղթածների» մասին հիմնական ուղերձը և համապատասխանելով նոր վայրի ինքնահեգնական ու լավատեսական բնույթին։

Ռեստորանն ունի հինգ հարկ, որտեղ համատեղվում են բազմաթիվ առանձին գոտիներ՝ ձևավորված տարբեր ոճերով, պահպանելով ընդհանուր տրամադրությունն ու փոխանցելով այն զգացողությունը, որ ինտերիերը ստեղծվել է մեծ թվով մարդկանց կողմից, որոնցից յուրաքանչյուրն իր հետ Մոսկվա է բերել ինչ-որ անձնական բան։ Որոշ տեղերում պատերը պատված են պաստառով, իսկ որոշ տեղերում՝ ներկված մի քանի շերտ յուղաներկով; առաստաղի բարձրությունը և լուսավորությունը տարբեր հարկերում տարբեր են, ընդհանուր աստիճանը՝ մետաղական կառուցվածքով ամբողջ երկայնքով, տարբեր կերպ է ձևավորված յուրաքանչյուր հարկի վրա, սանհանգույցների ծորակներն ու լվացարանները հավաքված են հին խողովակներից ու տաշտերից, իսկ բարը հենված է իրար վրա շարված հին ճամպրուկների վրա։

Վերին հարկի կենտրոնում կա մեծ ներկված սեղան մեծ ընկերական խմբերի համար, ութմետրանոց բազմոց՝ վեց սեղաններով, մեծ սեղան և հին զգեստապահարանի պես ձևավորված սյուն։ Վերին հարկի բարձրացող հատվածում տեղադրված են հարմարավետ նստարաններով սեղաններ, որոնց պատուհաններից բացվում է տեսարան դեպի գլխավոր սրահն ու փողոցը: Միևնույն ժամանակ, վերին հարկի տարածքը թույլ է տալիս այնտեղ անցկացնել միջոցառումներ, ներառյալ՝ համերգներ. սրահում հեշտ է փոքր երաժշտական խումբ տեղավորել:

Ռեստորանի միջին հարկը մշակված է կանաչի մեղմ երանգներով և նախատեսված է առավոտյան սուրճի կարճ ընդմիջումների և գործնական ճաշի համար, իսկ ստորին հարկը միավորում է աղյուսե ներդիրը՝ Դավիթի արձանի հատվածներով, կանաչ հատակի տախտակներն ու բաց գույները. տալիս է թարմ ու պայծառ զգացողություն, թեև գտնվում է առաջին հարկում․ սրահը նախատեսված է երեք խմբի կամ փոքր միջոցառումների համար։

Ճակատային մասը և մուտքի հատվածը նույնպես ստեղծված են էկլեկտիկ ոճով, ինչն առանձնացնում է ռեստորանը փողոցում. մեծ վառ կարմիր մուտքի դուռը կանաչ ջեռուցման մարտկոցի կողքին (որը ձմռանը նպատակային է օգտագործվում ու տաքացնում է ծխելու համար նախատեսված հատվածը մուտքի մոտ), իսկ հովանոցը ֆիրմային փիրուզագույն գույնի է՝ «Պանայեխալի» լոգոտիպով, պատված սպիտակ լամպերով՝ վինտաժ ակումբի ցուցանակների ոճով, և լուսատուփ՝ ֆիրմային նշանով․ հեգնական թալիսման-տատիկ ձեռնափայտով ու ցանց-տոպրակով։