Մտնելով կինոթատրոնի տարածք՝ այցելուները հայտնվում են մեծ դահլիճում՝ զգեստապահարանով և տոմսարկղով, որի հետևում կա կինոբար՝ սրճարանով և խաղերի տարածքով։ Սրճարանի տարածքը կանաչապատ է․ ծառ ծաղկամանի մեջ՝ ձևավորված որպես մետաղական տակառ, կանաչ ֆիտոպատ՝ համադրված պանորամային ապակեպատմամբ, որը զուգահեռներ է առաջացնում այգու կամ ձմեռային պարտեզի հետ և սպասասրահն ավելի հարմարավետ դարձնում այցելուների համար: Խաղերի տարածքը կահավորված ու ձևավորված է մեծ դեղին մետաղյա տարայի տեսքով, իսկ կինոբարը ձևավորված է աղյուսով։ Ողջ մուլտիպլեքսում որպես աղբաման օգտագործվում են ոճավորված ներկված տակառները։

Կինոթատրոնի համալիրի ընդհանուր օգտագործման տարածքներում տեղեկատվությունը պատերին նշված է տրաֆարետային կաղապարների միջոցով։ Այսպես, կինոթատրոնի ողջ ներքին լոգիստիկան, նշանները, կինոդահլիճների, բարի, ռեստորանի և այլ տարածքների ցուցանակները ներկով նշված են բետոնե պատերի վրա, ինչը պատերին տարածված «փողոցային» գրաֆիտիների հետ միասին զգալիորեն առանձնացնում է ինտերիերը մրցակիցների շրջանում ու ընդգծում դրա քաղաքային թեմատիկան: Բացի այդ, նման լուծումը օպտիմալ է իրականացման տեսանկյունից, ինչը թույլ է տալիս լիովին հրաժարվել լրացուցիչ կոնստրուկցիաների կամ տեղեկատվական կրիչների մշակումից և արտադրությունից:

Սրահներից մեկի տեղում գտնվող կինոռեստորանը, որը կրում է համապատասխան անվանումը՝ «Սրահ No 7», ինտերիերում միավորում է երկու հաստատությունների էլեմենտները. հատակը բազմահարկ է՝ ստեղծելով ամֆիթատրոնի էֆեկտ, և ռեստորանն ունի նաև լիարժեք միջնահարկ. յուրաքանչյուր հարկում կան նստատեղեր, որոնք հարմար են բարի վերևում գտնվող էկրանը դիտելու համար. դրանով նախատեսվում է հեռարձակել կարճամետրաժ ֆիլմեր, որոնք ընթրիքի և ընդմիջման ժամանակ հյուրերի ծախսած միջին ժամանակին համապատասխան ոչ միայն ռեստորանում ժամանցն ավելի հետաքրքիր կդարձնեն, այլև հնարավորություն կտան գործնականում կիրառել ռեստորանի կինեմատոգրաֆիկ հայեցակարգը և լրացուցիչ հանդիսատես ներգրավել դեպի մուլտիպլեքս՝ լինելով նմանը չունեցող նոր և անսպասելի ձևաչափ: Ռեստորանի մուտքը ձևավորված է օրիգինալ կտրվածքներով աղյուսով, ինչը հեշտ իրագործելի լինելով հանդերձ, թույլ տվեց նոր տեսանկյունով ներկայացնել սովորական քաղաքային տեքստուրան։

Հասարակական տարածքներում հատակի հիմնական ծածկույթը ինքնահարթվող-կոմպոզիտային հատակն է՝ իր երկարակեցության և ծախսարդյունավետության շնորհիվ, մինչդեռ մնացած բոլոր հատվածներում օգտագործվում են տարբեր տեսակի ծածկույթներ՝ տրամաբանությանն ու ֆունկցիոնալությանը համապատասխան. օրինակ՝ ջերմություն ու հարմարավետություն ստեղծելու համար սրճարանի տարածքում և կինոբարում օգտագործում է տերասայի տախտակ, իսկ խաղասենյակում օգտագործվում են ռետինե պանելներ: Ի հավելումն հատակի ծածկույթի հայեցակարգի մշակմանը, ստուդիան մշակեց մետաղական ցանցից պատրաստված կախովի առաստաղի կառույցը, որը արտադրվում է չափազանց պարզ, բայց թույլ է տալիս լիովին բավարարել հանրային տարածքների հակահրդեհային անվտանգության պահանջները և լիարժեք համապատասխանում է ընտրված ինտերիերի ոճին:

Ստուդիայի մշակած ինտերիերի հայեցակարգը զգալիորեն տարբերվում է ուղղակի և անուղղակի մրցակիցների լուծումներից և թույլ է տալիս նոր մուլտիպլեքսին որակապես առանձնանալ նրանցից, սակայն, լինելով գրավիչ ու ունենալով ավելացված արժեք թիրախային լսարանի համար, այս տարածքը համատեղում է երկուսը որոշակի տնտեսական առավելություններով՝ զգալիորեն օպտիմալացնելով անհրաժեշտ շինարարական աշխատանքների արժեքն ու ժամկետները շնորհիվ օրիգինալ հարդարման նյութերի և տարածքի բնորոշ տեքստուրաների առավելագույն օգտագործման: